پانزدهم مرداد درخواست ویزای شینگنمون رو به سفارتخونه دادیم. چون قبلا گرفته بودیم میدونستیم که معطلیش کمتره. هفت روز بعد برا تحویلش رفتیم. هوا فوق العاده عالی بود. کوچیکترین گرد و خاکی تو آسمون نبود. دو روز بعدش برا فعال شدن ویزا یه بار و کوله ی مختصر تو جعبه عقب گذاشتیم و به طرف ویلنیوس راه افتادیم. دفعه ی قبل وقتی راه افتادیم برا لیتوانی همه جا برف بود و فقط منظره های برفی ت ذهنمون مونده بود. اما حالا زیبایی خدادادی این منطقه ما رو جادو کرده بود. قبلش با یه خانم تو ویلنیوس حرف زده بودم که اگه شب موندیم تو آپارتمونش بمونیم هرچند که پیش بینی هوای اونجا یه چیز دیگه می گفت. بعد از عبور از مرز و تشریفات اداری حدود یه ربع رانندگی کردیم که بارون شدید شروع شد. بارون ترافیک سنگینی هم راه انداخت جوری که نه صبح که ویزامون فعال شد تا یک و بیست دقیقه هنوز به ویلنیوس نرسیدیم. شدت بارون هم یه ذره هم کم نمیشد. مجبور شدیم تو اولین دوربرگردون که رسیدیم دور بزنیم و برگردیم طرف مرز. نزدیک یه فروشگاه تو جاده توقف کردیم و تو رستورانش غذای خودمونو خوردیم. خیلی خوش رو و مهربون بودن البته نه به اندازه ی ایرانیا.این سفر فقط نصیبمون شد جاده.
بعد از دیدن هرمیتاژ برگشتیم هتل. شدیم عینهو چوب خشک از بس خسته بودیم. پلو پز برقی مون مثل همیشه با نیم ساعت فعالیت به داد شکمامون رسید.
روز بعد رفتیم سه تا دیگه از آثارشونو دیدیم. محبت یه جوان معلولی که گدایی می کرد رو هیچوقت فراموش نمی کنم. داخل همه ی کلیساهاشون نمایشگاه نقاشی مادر و کودکه. متاسفانه نتونستیم کاخ های تابستونی رو ببینیم. هم یادمون رفت و هم زمان برای برگشت نداشتیم.
بعد از ظهری ساعت چهار به طرف هتلمون تو شهر اوپوچکای روسیه راه افتادیم. مثل دفعه ی قبل دم غروب به هتل رسیدیم.حیف شد. چون روز بعد می شد نهم می و همه جا جشن بود و ما نمی تونستیم ببینیم. فقط یه کوچولو رو دم صبحی تو اوپوچکا دیدیم. اگه عمری باشه سفر بارسلونامونو مفصل تر بنویسم.
به مینسک که برگشتیم روز بعد با یازده تا آژانس گردشگری تو مینسک تماس گرفتم. یه تور ده شبه ی بارسلونا رو قیمت گرفتم. هشت تاشون قیمتاشون مناسب نبود. سه تاشون موند که یکیشون همسایه مون بود. قیمتش خوب بود اما تاریخش به برنامه ریزی ما نمی خورد. اون دو تا قیمتاشون مث هم بود. با lemo tour حرف زدم. یه تخفیف هم داد که شد ده شب و نه روز با سرویس رفت و برگشت رایگان تا فرودگاه. قیمتش هم دراومد 2100 یورو. یه عتل چهار ستاره تو شهر ساحلی calella n کالیا تو 56 کیلومتری بارسلونا. اسم هتلش هم H.top calleia palace بود. تو بلیطی که بهم داد و چند برگ کاغذ که راهنمایی و نقشه و بیمه توش بود قیمت بلیط پرواز نفری 50 دلار حساب کرده بود. اونم دو طرفه. قیلش خودم هر چی تلاش کردم نتونستم کمتر از 200 دلار گیر بیارم. ساک هامونو بستیم و آماده ی آماده منتظر صبحی بود که ساعت هفت صیحش با هواپیمایی بلاویا باید پرواز می کردیم. چند تا کنسرو ماهی و سیزده تا پیراشکی گوشتی خیلی خوشمزه ی خونگی و دو تا نون لواش آذربایجانی ها پز هم برا احتیاط گذاشتیم.کالسکه رو هم با چند آب معدنی بچه گونه و یه بالش و یه پتو آماده کردیم.از بی قراری دست بچه ها رو از پشت بسته بودیم.
درباره این سایت